Ση προσφυγιάς τα στράτας

Οι αφηγήσεις  με πραγματικά γεγονότα ανθρώπων της πρώτης γενιάς που μιλούσαν την ποντιακή διάλεκτο και μετέφεραν τους πόνους, τα βάσανα, τις ελπίδες και την προσπάθειά τους να ριζώσουν στη νέα τους πατρίδα. Τα κείμενα αποδίδονται και στα νέα ελληνικά, ώστε να γίνουν κτήμα και των νεότερων γενιών, οι οποίοι είναι στις περισσότερες περιπτώσεις παθητικοί ομιλητές της διαλέκτου, την καταλαβαίνουν, αλλά δεν τη μιλάνε. Τα ήθη και τα έθιμα μας περιγράφονται με αριστοφανικό τρόπο σε πολλές περιπτώσεις, καθώς η ποντιακή κουλτούρα έχει έναν Αριστοφάνη στις αποσκευές της. Τα ποιήματα μεταφέρουν τον αναγνώστη στον «ανάσπαλτον Πόντον» με χρώματα κι αρώματα πατρίδας. Αναμνήσεις ασ΄ εμετέρτς με πόνο, γέλιο, δάκρυ και νοσταλγία.